You think the only people who are people,
are the people who look and think like you
We zijn als samenleving gewend aan bepaalde normen. Mensen horen zich op een bepaalde manier te gedragen. Mijn dochter Myrthe is bijna 2 jaar, dus wordt het volgens de norm tijd om over scholen na te gaan denken. Je moet je immers op tijd inschrijven. Dat is de norm. Eerst moet je kind naar de peuterspeelzaal. Daar leert je kind de schoolse structuur, zodat ze daar alvast aan gewend zijn. Dan tegen de tijd dat ze 5 zijn 5 dagen in de week naar de basisschool. Een instituut om te leren wat de maatschappij belangrijk vindt, met 35 kinderen per klas. Er zijn geen heidense scholen in de buurt; geen scholen waar druïdisme aan de orde komt. Christelijk of openbaar. Dat zijn de keuzes.
Vanaf het moment dat Myrthe geboren was, wist ik zeker dat ik haar niet naar school wilde laten gaan. Ik zocht naar een alternatief en kwam terecht op verschillende websites over thuisonderwijs.
Nu beginnen mensen langzaamaan vragen te stellen, zoals "Gaat ze al naar de peuterspeelzaal?"
Het duurde even voordat bij mij de knop om ging. Ik twijfelde, vooral aan mezelf. Ik durfde niet hardop uit te spreken, dat ik Myrthe thuisonderwijs zou gaan geven. Ik wist nog niet, hoe ik dat moest gaan aanpakken, of ik er wel goed genoeg voor zou zijn, wat ik mezelf op de hals zou gaan halen... Ik ben ook geconditioneerd om alle befaamde argumenten tegen thuisonderwijs voorbij te laten komen in mijn hoofd. Is t wel goed voor haar sociale ontwikkeling? Zal ze wel genoeg kennis opdoen? Wil je zowel juf als moeder zijn?
Kortom, ik was absoluut zeker dat ik thuisonderwijs wilde geven, maar de maatschappelijke druk van buitenaf is groot en ik wist niet zeker, hoe ik er mijn weg in zou moeten vinden.
Pas deze week ging de knop echt om. Ik vond een blog over "Unschooling". En nog 1. En nog 1. Ik besefte, dit is de manier waarop ik mijn kind wil laten leren! Unschooling gaat uit van de inherente nieuwsgierigheid van kinderen. Kinderen willen leren, maar kinderen willen niet geforceerd informatie gevoerd krijgen. Unschooling is een hele prettige manier om je kind op natuurlijke wijze hun eigen weg te laten vinden. Geen toetsen, leerplannen, lesboeken. Ik hoef niet haar juf te zijn. Gewoon samen de wereld ontdekken en haar nieuwsgierigheid stimuleren en faciliteren, dat is voldoende. Samen naar de speeltuin. Samen naar het bos. Samen naar de bibliotheek. Samen brood bakken. Samen tuinieren. Samen de konijnenren uitmesten. Samen de rituele feestdagen voorbereiden. Samen Reiki beoefenen. Samen muziek maken.
Zij weet zelf het beste waar haar interesses liggen.
Als mensen me nu vragen of Myrthe naar de peuterspeelzaal gaat, dan zeg ik vol overtuiging NEE. Myrthe krijgt thuisonderwijs.
Waarom zou ik de opvoeding van mijn kind immers aan iemand over laten, die ook nog 34 andere kinderen op moet voeden, als ik het ook zelf kan? Zij heeft recht op goed onderwijs. Onderwijs dat bij haar past. Ze heeft recht op een ontschoold leven. En ik vecht er voor om haar dat te geven.
